Theios Giorgos
Το VDj προσφέρει αρκετές “ευκολίες” και δυνατότητες στον εκάστοτε χρήστη, αρκεί βέβαια να έχουν συμπληρωθεί ορθά και ολοκληρωμένα τα εκάστοτε tags των αρχείων.
Ακολούθως παραθέτω μερικές συνοπτικές πληροφορίες για το πως αξιοποιώ εγώ προσωπικά τα tags κατά την χρήση του VDJ. Όποιος άλλος θέλει, ας προσθέσει τις δικές του γνώσεις - επιλογές – εμπειρίες…
0. TAGS – Είναι γνωστό ότι ένα οποιοδήποτε “άγνωστο” αρχείο – κομμάτι μπορεί να περιέχει πληροφορίες (tags), οι οποίες (λόγω “ασύμβατων” χαρακτήρων) μπορεί να προκαλέσουν πρόβλημα στην βάση δεδομένων. Πέραν αυτού, πολλές υφιστάμενες πληροφορίες μπορεί να είναι άσχετες και το μόνο που επιτυγχάνεται τελικά είναι η “επιβάρυνση” της βάσης δεδομένων. Γι αυτό ακριβώς το λόγο:
Α. Τα νέα αρχεία τα περνάω – κατεβάζω πάντα σε ένα USB Stick (ή στο δίσκο C:, επειδή διαθέτω ξεχωριστό – ενσωματωμένο δίσκο D: αποκλειστικά για την μουσική).
B. Φροντίζω να διαγράφω όλα τα tags τους και μέσω Windows και μέσω Tag & Rename.
C. Πραγματοποιώ το βασικό tagging, μέσω Tag & Rename.
D. Τέλος, περνάω τα αρχεία στο δίσκο της μουσικής.
-> Κατ’ αυτό τον τρόπο έχω εξαλείψει σχεδόν κάθε δυνατή πιθανότητα προβλήματος ή ανούσια “διόγκωση” της Database, υπαιτιότητας των tags.
1. FILE NAME – Σε όλα ανεξαιρέτως τα αρχεία μου, δίνω (μέσω Τag & Rename) την “μορφή”: Title (remix) – ARTIST [Year].
-> Στο Browser του VDJ αυτό εξυπηρετεί ώστε να μην έχω 4 ξεχωριστές στήλες (title, remix, artist, year), αλλά μόνον 1 (File Name), με ότι αυτό θετικά συνεπάγεται ως προς την “εξοικονόμηση” εύρους…
-> Σε κάθε άλλη περίπτωση (π.χ. car audio) αυτό εξυπηρετεί στην πλήρη πληροφόρηση περί του εκάστοτε αρχείου (και ιδίως σε πηγές με μικρή οθόνη), μόνον από το File Name…
* Παρατήρηση: Κατά την προσωπική μου άποψη, το γεγονός ότι το VDJ “διαβάζει” – θεωρεί πριν την παύλα τον Καλλιτέχνη και μετά την παύλα τον Τίτλο (άρα και προτείνει τα αντίστοιχα tags) είναι λάθος (τρόπον τινά).
Και αυτό διότι σε μία λίστα με File-Names, το μάτι (το οποίο κάνει ανάγνωση από αριστερά προς τα δεξιά, δεν είμαστε Άραβες να πράττουμε το αντίθετο) διαβάζει πρώτα τον τίτλο των κομματιών (εξάλλου αυτό ψάχνουμε σε μία λίστα) και όχι τον καλλιτέχνη (που στην συγκεκριμένη λίστα μπορεί να υπάρχουν περισσότερα κομμάτια του ενός, από τον ίδιο καλλιτέχνη).
2. GENRE – Επειδή η συντριπτική πλειοψηφία των αρχείων μου αφορά στην ξένη μουσική, το ακριβές – έγκυρο είδος του εκάστοτε αρχείου είναι δύσκολο μεν, αλλά αξίζει την προσπάθεια δε. Πέραν αυτού:
A. Επιδιώκω να μην διαθέτω genres τα οποία έχουν ελάχιστες διαφορές μεταξύ τους (ειδάλλως θα χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί την μάνα).
B. Χρησιμοποιώ πάντα 1 και όχι 2 λέξεις, για την περιγραφή του Genre (π.χ. HipHop και όχι Hip Hop).
C. Χρησιμοποιώ πάντα “μοναδικές” λέξεις για τα Genres (π.χ. Chicago και όχι Chicago House).
D. Στην περίπτωση όπου ένα κομμάτι μπορεί (πρακτικά) να ενταχθεί σε 2 είδη (π.χ. Deep House & Tech House), τότε στο πεδίο Genre προσθέτω και τα 2 είδη (π.χ. Deep Tech).
-> Λαμβάνοντας υπόψη τα B, C, D, η δημιουργία Filter-Folders καθίσταται πιο εύκολη και με ακρίβεια αποτελεσμάτων…
3. GROUPING – Στο εν λόγω πεδίο εφαρμόζω την ίδια φιλοσοφία με το πεδίο Genre.
Α. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, πέραν των Α, B, C, που προανέφερα για το πεδίο Genre, δίνω ιδιαίτερη βαρύτητα στο πεδίο D.
Παράδειγμα: Έστω ότι το κομμάτι είναι: “Tribal” (Genre) και δεν είναι Latin House, αλλά μπορεί να ακουστεί σε ένα Latin Set. Τότε, το πεδίο Grouping θα περιέχει: #UpTempo#House#Latin.
Κατ’ αυτό τον τρόπο και κατόπιν της δημιουργίας ανάλογων Filter-Folders, το συγκεκριμένο κομμάτι θα εμφανιστεί και στην κατηγορία #UpTempo και στην κατηγορία #House και στην κατηγορία #Latin.
-> Λαμβάνοντας υπόψη τα άνωθεν, και σε αυτή την περίπτωση, η δημιουργία Filter-Folders καθίσταται πιο εύκολη και με ακρίβεια αποτελεσμάτων…
* Παρατήρηση: Για τον διαχωρισμό των ειδών ή των κατηγοριών, έχουν αναφερθεί πολλά. Προσωπικά χρησιμοποιώ το σύμβολο #, αντί του κενού μεταξύ των λέξεων, αλλά δεν γνωρίζω ποια είναι η καλύτερη – “χρησιμότερη” επιλογή (για χρήση σε Filter-Folders) και γιατί. Phantom, DjDad, να το διαστασιολογήσετε (για ακόμη μία φορά) για όσους γερνάνε και ξεχνάνε... :-)
4. RATING – Χρησιμοποιώ το εν λόγω πεδίο για να κατηγοριοποιήσω τα αρχεία – κομμάτια, αναλόγως του πόσο mainstream ήταν στην εποχή τους.
-> Το rating με εξυπηρετεί κυρίως την ημέρα, όπου ο χρωματισμός των γραμματοσειρών μπορεί και να μην βοηθάει το μάτι, λόγω ηλιακού φωτός.
5. COLOR – Χρησιμοποιώ τον χρωματισμό της γραμματοσειράς για τον ίδιο ακριβώς λόγο που χρησιμοποιών το πεδίο Rating.
-> Το coloring με εξυπηρετεί κυρίως την νύχτα.
6. COMMENTS – Χρησιμοποιώ το εν λόγω πεδίο για να προσδιορίσω σε ποια ή ποιες playlists έχω συμπεριλάβει το συγκεκριμένο κομμάτι.
7. FIELD 1 & FIELD 2 – Αρχικά δεν χρησιμοποιούσα τα εν λόγω πεδία, διότι οποιαδήποτε πληροφορία σε αυτά δεν tagάρεται στο αντίστοιχο κομμάτι, παρά μόνον εγγράφεται στην Database του VDj, με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται σε περίπτωση χρήσης άλλου software. Πλέον συμπληρώνω το 1 από τα 2 πεδία με κάποιες πληροφορίες, όπως εάν το κομμάτι συγκαταλέγονταν σε trends ή views ή radio top ή club playlists κ.α.
-> Οι εν λόγω πληροφορίες δεν είναι ιδιαίτερες - σημαντικές και απλά “δικαιολογώ” την ύπαρξη ενός κομματιού στο δίσκο που εμένα προσωπικά δεν θα μου έκανε το ακουστικό “κλικ”, αλλά σε άλλους αρέσει…
8. ALBUM, REMIXER, COMPOSER, LABEL, TRACK – Τα εν λόγω πεδία δεν τα συμπληρώνω και δεν μπορώ να φανταστώ που θα μπορούσαν να μου φανούν χρήσιμα σε ένα set.
Το αποτέλεσμα όλων των άνωθεν, είναι ότι πολύ σπάνια δημιουργώ - χρησιμοποιώ playlists, με ότι αυτό θετικότατα συνεπάγεται (και ως προς την μη “επαναληψημότητά” μου). Αντ’ αυτών, χρησιμοποιώ κατά κόρον Filter-Folders, με αποτέλεσμα τα sets μου είναι πάντα διαφορετικά και οι μίξεις μου μη αναμενόμενες (βλέπε "φαινόμενο κασέτας"), ανεξαρτήτως του πόσο "συγκεκριμένες" είναι οι εμφανιζόμενες λίστες των εκάστοτε Filter-Folders.
Επαναλαμβάνω ότι όποιος άλλος θέλει, ας προσθέσει τις δικές του γνώσεις - επιλογές – εμπειρίες…
Ακολούθως παραθέτω μερικές συνοπτικές πληροφορίες για το πως αξιοποιώ εγώ προσωπικά τα tags κατά την χρήση του VDJ. Όποιος άλλος θέλει, ας προσθέσει τις δικές του γνώσεις - επιλογές – εμπειρίες…
0. TAGS – Είναι γνωστό ότι ένα οποιοδήποτε “άγνωστο” αρχείο – κομμάτι μπορεί να περιέχει πληροφορίες (tags), οι οποίες (λόγω “ασύμβατων” χαρακτήρων) μπορεί να προκαλέσουν πρόβλημα στην βάση δεδομένων. Πέραν αυτού, πολλές υφιστάμενες πληροφορίες μπορεί να είναι άσχετες και το μόνο που επιτυγχάνεται τελικά είναι η “επιβάρυνση” της βάσης δεδομένων. Γι αυτό ακριβώς το λόγο:
Α. Τα νέα αρχεία τα περνάω – κατεβάζω πάντα σε ένα USB Stick (ή στο δίσκο C:, επειδή διαθέτω ξεχωριστό – ενσωματωμένο δίσκο D: αποκλειστικά για την μουσική).
B. Φροντίζω να διαγράφω όλα τα tags τους και μέσω Windows και μέσω Tag & Rename.
C. Πραγματοποιώ το βασικό tagging, μέσω Tag & Rename.
D. Τέλος, περνάω τα αρχεία στο δίσκο της μουσικής.
-> Κατ’ αυτό τον τρόπο έχω εξαλείψει σχεδόν κάθε δυνατή πιθανότητα προβλήματος ή ανούσια “διόγκωση” της Database, υπαιτιότητας των tags.
1. FILE NAME – Σε όλα ανεξαιρέτως τα αρχεία μου, δίνω (μέσω Τag & Rename) την “μορφή”: Title (remix) – ARTIST [Year].
-> Στο Browser του VDJ αυτό εξυπηρετεί ώστε να μην έχω 4 ξεχωριστές στήλες (title, remix, artist, year), αλλά μόνον 1 (File Name), με ότι αυτό θετικά συνεπάγεται ως προς την “εξοικονόμηση” εύρους…
-> Σε κάθε άλλη περίπτωση (π.χ. car audio) αυτό εξυπηρετεί στην πλήρη πληροφόρηση περί του εκάστοτε αρχείου (και ιδίως σε πηγές με μικρή οθόνη), μόνον από το File Name…
* Παρατήρηση: Κατά την προσωπική μου άποψη, το γεγονός ότι το VDJ “διαβάζει” – θεωρεί πριν την παύλα τον Καλλιτέχνη και μετά την παύλα τον Τίτλο (άρα και προτείνει τα αντίστοιχα tags) είναι λάθος (τρόπον τινά).
Και αυτό διότι σε μία λίστα με File-Names, το μάτι (το οποίο κάνει ανάγνωση από αριστερά προς τα δεξιά, δεν είμαστε Άραβες να πράττουμε το αντίθετο) διαβάζει πρώτα τον τίτλο των κομματιών (εξάλλου αυτό ψάχνουμε σε μία λίστα) και όχι τον καλλιτέχνη (που στην συγκεκριμένη λίστα μπορεί να υπάρχουν περισσότερα κομμάτια του ενός, από τον ίδιο καλλιτέχνη).
2. GENRE – Επειδή η συντριπτική πλειοψηφία των αρχείων μου αφορά στην ξένη μουσική, το ακριβές – έγκυρο είδος του εκάστοτε αρχείου είναι δύσκολο μεν, αλλά αξίζει την προσπάθεια δε. Πέραν αυτού:
A. Επιδιώκω να μην διαθέτω genres τα οποία έχουν ελάχιστες διαφορές μεταξύ τους (ειδάλλως θα χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί την μάνα).
B. Χρησιμοποιώ πάντα 1 και όχι 2 λέξεις, για την περιγραφή του Genre (π.χ. HipHop και όχι Hip Hop).
C. Χρησιμοποιώ πάντα “μοναδικές” λέξεις για τα Genres (π.χ. Chicago και όχι Chicago House).
D. Στην περίπτωση όπου ένα κομμάτι μπορεί (πρακτικά) να ενταχθεί σε 2 είδη (π.χ. Deep House & Tech House), τότε στο πεδίο Genre προσθέτω και τα 2 είδη (π.χ. Deep Tech).
-> Λαμβάνοντας υπόψη τα B, C, D, η δημιουργία Filter-Folders καθίσταται πιο εύκολη και με ακρίβεια αποτελεσμάτων…
3. GROUPING – Στο εν λόγω πεδίο εφαρμόζω την ίδια φιλοσοφία με το πεδίο Genre.
Α. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, πέραν των Α, B, C, που προανέφερα για το πεδίο Genre, δίνω ιδιαίτερη βαρύτητα στο πεδίο D.
Παράδειγμα: Έστω ότι το κομμάτι είναι: “Tribal” (Genre) και δεν είναι Latin House, αλλά μπορεί να ακουστεί σε ένα Latin Set. Τότε, το πεδίο Grouping θα περιέχει: #UpTempo#House#Latin.
Κατ’ αυτό τον τρόπο και κατόπιν της δημιουργίας ανάλογων Filter-Folders, το συγκεκριμένο κομμάτι θα εμφανιστεί και στην κατηγορία #UpTempo και στην κατηγορία #House και στην κατηγορία #Latin.
-> Λαμβάνοντας υπόψη τα άνωθεν, και σε αυτή την περίπτωση, η δημιουργία Filter-Folders καθίσταται πιο εύκολη και με ακρίβεια αποτελεσμάτων…
* Παρατήρηση: Για τον διαχωρισμό των ειδών ή των κατηγοριών, έχουν αναφερθεί πολλά. Προσωπικά χρησιμοποιώ το σύμβολο #, αντί του κενού μεταξύ των λέξεων, αλλά δεν γνωρίζω ποια είναι η καλύτερη – “χρησιμότερη” επιλογή (για χρήση σε Filter-Folders) και γιατί. Phantom, DjDad, να το διαστασιολογήσετε (για ακόμη μία φορά) για όσους γερνάνε και ξεχνάνε... :-)
4. RATING – Χρησιμοποιώ το εν λόγω πεδίο για να κατηγοριοποιήσω τα αρχεία – κομμάτια, αναλόγως του πόσο mainstream ήταν στην εποχή τους.
-> Το rating με εξυπηρετεί κυρίως την ημέρα, όπου ο χρωματισμός των γραμματοσειρών μπορεί και να μην βοηθάει το μάτι, λόγω ηλιακού φωτός.
5. COLOR – Χρησιμοποιώ τον χρωματισμό της γραμματοσειράς για τον ίδιο ακριβώς λόγο που χρησιμοποιών το πεδίο Rating.
-> Το coloring με εξυπηρετεί κυρίως την νύχτα.
6. COMMENTS – Χρησιμοποιώ το εν λόγω πεδίο για να προσδιορίσω σε ποια ή ποιες playlists έχω συμπεριλάβει το συγκεκριμένο κομμάτι.
7. FIELD 1 & FIELD 2 – Αρχικά δεν χρησιμοποιούσα τα εν λόγω πεδία, διότι οποιαδήποτε πληροφορία σε αυτά δεν tagάρεται στο αντίστοιχο κομμάτι, παρά μόνον εγγράφεται στην Database του VDj, με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται σε περίπτωση χρήσης άλλου software. Πλέον συμπληρώνω το 1 από τα 2 πεδία με κάποιες πληροφορίες, όπως εάν το κομμάτι συγκαταλέγονταν σε trends ή views ή radio top ή club playlists κ.α.
-> Οι εν λόγω πληροφορίες δεν είναι ιδιαίτερες - σημαντικές και απλά “δικαιολογώ” την ύπαρξη ενός κομματιού στο δίσκο που εμένα προσωπικά δεν θα μου έκανε το ακουστικό “κλικ”, αλλά σε άλλους αρέσει…
8. ALBUM, REMIXER, COMPOSER, LABEL, TRACK – Τα εν λόγω πεδία δεν τα συμπληρώνω και δεν μπορώ να φανταστώ που θα μπορούσαν να μου φανούν χρήσιμα σε ένα set.
Το αποτέλεσμα όλων των άνωθεν, είναι ότι πολύ σπάνια δημιουργώ - χρησιμοποιώ playlists, με ότι αυτό θετικότατα συνεπάγεται (και ως προς την μη “επαναληψημότητά” μου). Αντ’ αυτών, χρησιμοποιώ κατά κόρον Filter-Folders, με αποτέλεσμα τα sets μου είναι πάντα διαφορετικά και οι μίξεις μου μη αναμενόμενες (βλέπε "φαινόμενο κασέτας"), ανεξαρτήτως του πόσο "συγκεκριμένες" είναι οι εμφανιζόμενες λίστες των εκάστοτε Filter-Folders.
Επαναλαμβάνω ότι όποιος άλλος θέλει, ας προσθέσει τις δικές του γνώσεις - επιλογές – εμπειρίες…
Inviato Mon 03 Dec 18 @ 1:37 pm
PhantomDeejay
Theios Giorgos wrote :
* Παρατήρηση: Κατά την προσωπική μου άποψη, το γεγονός ότι το VDJ “διαβάζει” – θεωρεί πριν την παύλα τον Καλλιτέχνη και μετά την παύλα τον Τίτλο (άρα και προτείνει τα αντίστοιχα tags) είναι λάθος (τρόπον τινά).
Και αυτό διότι σε μία λίστα με File-Names, το μάτι (το οποίο κάνει ανάγνωση από αριστερά προς τα δεξιά, δεν είμαστε Άραβες να πράττουμε το αντίθετο) διαβάζει πρώτα τον τίτλο των κομματιών (εξάλλου αυτό ψάχνουμε σε μία λίστα) και όχι τον καλλιτέχνη (που στην συγκεκριμένη λίστα μπορεί να υπάρχουν περισσότερα κομμάτια του ενός, από τον ίδιο καλλιτέχνη).
* Παρατήρηση: Κατά την προσωπική μου άποψη, το γεγονός ότι το VDJ “διαβάζει” – θεωρεί πριν την παύλα τον Καλλιτέχνη και μετά την παύλα τον Τίτλο (άρα και προτείνει τα αντίστοιχα tags) είναι λάθος (τρόπον τινά).
Και αυτό διότι σε μία λίστα με File-Names, το μάτι (το οποίο κάνει ανάγνωση από αριστερά προς τα δεξιά, δεν είμαστε Άραβες να πράττουμε το αντίθετο) διαβάζει πρώτα τον τίτλο των κομματιών (εξάλλου αυτό ψάχνουμε σε μία λίστα) και όχι τον καλλιτέχνη (που στην συγκεκριμένη λίστα μπορεί να υπάρχουν περισσότερα κομμάτια του ενός, από τον ίδιο καλλιτέχνη).
Το VirtualDJ δεν προσπαθεί να σκεφτεί ή να ανακαλύψει τον καλύτερο τρόπο ονοματολογίας. Βασικά η ονοματολογία του είναι αδιάφορη. Την χρειάζεται μόνο όταν δεν υπάρχουν tags.
Και ο λόγος που το πρόγραμμα εξ΄ορισμού διαβάζει "Καλλιτέχνης - Τίτλος.mp3" είναι οτι αυτός ο τρόπος ονοματολογίας είναι by far (που λένε και στο χωριό μου) ο πιο δημοφιλής. Περίπου το 80% των αρχείων ήχου έχει αυτή τη μορφή. Οπότε το VirtualDJ κοιτάζει απλά να κάνει την δουλειά του διευκολύνοντας το χρήστη.
Σημείωση: Αν τα tags είναι σωστά δεν βλέπω για ποιο λόγο χρειάζεται κάποιος την στήλη filename.
Και γενικά (με εξαίρεση τη στήλη filename που έρχεται κι αυτή από την βάση δεδομένων) δεν συνιστούμε να υπάρχουν στον browser ανοιχτές στήλες που να αφορούν ιδιότητες/πληροφορίες γύρω από το ίδιο το αρχείο σαν αρχείο (π.χ filedate) καθώς αυτές οι πληροφορίες διαβάζονται κάθε φορά από τον δίσκο και επιβαρύνουν αφάνταστα τη λειτουργία του δίσκου, του λειτουργικού και του προγράμματος.
Inviato Wed 05 Dec 18 @ 7:48 am
Theios Giorgos
Θα αναφέρω – τεκμηριώσω ως εξής:
A. Σε μια λίστα (είτε σε χαρτί, είτε σε monitor), όπου ψάχνουμε να βρούμε γρήγορα ένα κομμάτι (άρα τον τίτλο του), το μάτι διευκολύνεται περισσότερο όταν ο Τίτλος προηγείται του Καλλιτέχνη, κοινώς “Τίτλος – ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ”. Και αυτό δεν νομίζω να το αμφισβητεί κανείς…
B. Όντως, η μορφή “ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ - Τίτλος” είναι πιο διαδεδομένη (μπαϊ-φάρ, που γράφουν και στο δικό μου το χωριό), αλλά (και ως γνωστόν) κυρίως για λόγους promotion (του καλλιτέχνη) και όχι “εξυπηρέτησης” ενός Dj.
Εξάλλου, και ιδίως στις περιπτώσεις maxi singles (που χρησιμοποιούνταν μια φορά και έναν καιρό κατά κόρον από Djs), δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο τίτλος ήταν είτε με μεγαλύτερη γραμματοσειρά, είτε με ιδιαίτερα ευδιάκριτη γραμματοσειρά (μέσω εφαρμογής ανάλογων effects). Ούτε ήταν σπάνιο το φαινόμενο ένας Dj να μην γνωρίζει καν τον καλλιτέχνη πολλών κομματιών – τίτλων (κυρίως ξένης, εμπορικής μουσικής). Ούτε είναι σπάνιο να scrollάρεις μια λίστα (π.χ. από USB Stick) σε μία πηγή αυτοκινήτου (και ιδίως με screen 1 DIN), ψάχνοντας τον επιθυμητό Τίτλο κομματιού (και όχι τον Καλλιτέχνη).
C. Εφόσον ο οποιοσδήποτε tagάρει ολοκληρωμένα το εκάστοτε κομμάτι, το άνωθεν “πρόβλημα” εξαλείφεται (όπως ανέφερες κι εσύ), μέσω της κατόπιν επιλογής - εμφάνισης των στηλών Title και Artist με όποια σειρά επιθυμεί.
Απλά και όπως ανέφερα στο αρχικό μου post, επιλέγοντας κάποιος μόνο 1 στήλη (Filename), αντί 2 στηλών (Title + Artist) επιτυγχάνει καλύτερη “εξοικονόμηση εύρους” στο file-list του browser. Το ίδιο πλεονέκτημα υφίσταται και στην όποια Playlist (επιλέγοντας 1 αντί για 2 στήλες).
4. Θεωρώ ότι σε γενικές γραμμές και για ένα club-set, το file-list του browser οφείλει να περιλαμβάνει τις στήλες: 1.FileName (ή Title + Artist), 2.Year, 3.Bpm, 4.Key, 5.Genre, 6.Rating (προαιρετικά), 7.Grouping (προαιρετικά), 8.Last Play (προαιρετικά).
Εάν ταυτόχρονα υφίσταται και μία Playlist ανοικτή, με στήλες: 1.FileName (ή Title + Artist) και 2.Bpm, τότε (και ιδίως σε 15,6” monitor), η “εξοικονόμηση εύρους” είναι επιτακτική ανάγκη.
Εν κατακλείδι, ποια η γνώμη σου ή όποιου άλλου, επ’ αυτών?
A. Σε μια λίστα (είτε σε χαρτί, είτε σε monitor), όπου ψάχνουμε να βρούμε γρήγορα ένα κομμάτι (άρα τον τίτλο του), το μάτι διευκολύνεται περισσότερο όταν ο Τίτλος προηγείται του Καλλιτέχνη, κοινώς “Τίτλος – ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ”. Και αυτό δεν νομίζω να το αμφισβητεί κανείς…
B. Όντως, η μορφή “ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ - Τίτλος” είναι πιο διαδεδομένη (μπαϊ-φάρ, που γράφουν και στο δικό μου το χωριό), αλλά (και ως γνωστόν) κυρίως για λόγους promotion (του καλλιτέχνη) και όχι “εξυπηρέτησης” ενός Dj.
Εξάλλου, και ιδίως στις περιπτώσεις maxi singles (που χρησιμοποιούνταν μια φορά και έναν καιρό κατά κόρον από Djs), δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο τίτλος ήταν είτε με μεγαλύτερη γραμματοσειρά, είτε με ιδιαίτερα ευδιάκριτη γραμματοσειρά (μέσω εφαρμογής ανάλογων effects). Ούτε ήταν σπάνιο το φαινόμενο ένας Dj να μην γνωρίζει καν τον καλλιτέχνη πολλών κομματιών – τίτλων (κυρίως ξένης, εμπορικής μουσικής). Ούτε είναι σπάνιο να scrollάρεις μια λίστα (π.χ. από USB Stick) σε μία πηγή αυτοκινήτου (και ιδίως με screen 1 DIN), ψάχνοντας τον επιθυμητό Τίτλο κομματιού (και όχι τον Καλλιτέχνη).
C. Εφόσον ο οποιοσδήποτε tagάρει ολοκληρωμένα το εκάστοτε κομμάτι, το άνωθεν “πρόβλημα” εξαλείφεται (όπως ανέφερες κι εσύ), μέσω της κατόπιν επιλογής - εμφάνισης των στηλών Title και Artist με όποια σειρά επιθυμεί.
Απλά και όπως ανέφερα στο αρχικό μου post, επιλέγοντας κάποιος μόνο 1 στήλη (Filename), αντί 2 στηλών (Title + Artist) επιτυγχάνει καλύτερη “εξοικονόμηση εύρους” στο file-list του browser. Το ίδιο πλεονέκτημα υφίσταται και στην όποια Playlist (επιλέγοντας 1 αντί για 2 στήλες).
4. Θεωρώ ότι σε γενικές γραμμές και για ένα club-set, το file-list του browser οφείλει να περιλαμβάνει τις στήλες: 1.FileName (ή Title + Artist), 2.Year, 3.Bpm, 4.Key, 5.Genre, 6.Rating (προαιρετικά), 7.Grouping (προαιρετικά), 8.Last Play (προαιρετικά).
Εάν ταυτόχρονα υφίσταται και μία Playlist ανοικτή, με στήλες: 1.FileName (ή Title + Artist) και 2.Bpm, τότε (και ιδίως σε 15,6” monitor), η “εξοικονόμηση εύρους” είναι επιτακτική ανάγκη.
Εν κατακλείδι, ποια η γνώμη σου ή όποιου άλλου, επ’ αυτών?
Inviato Wed 05 Dec 18 @ 9:04 am
PhantomDeejay
Δεν θα κάνω debate με το ποια είναι η ορθή ονοματολογία. Για τον καθένα υπάρχει κάτι που τον βολεύει και κάτι που δεν τον βολεύει και τόσο.
Το πρόγραμμα χρησιμοποιεί την Χ λογική για να διευκολύνει τον χρήστη. Δεν τον αναγκάζει να μετονομάσει τα αρχεία του κάπως. Δεν πα να είναι ονομασμένα και με hash, το πρόγραμμα ουδόλως ενδιαφέρεται (εφόσον υπάρχουν tags).
Εγώ σχολίασα αυτό και μόνο αυτό (γιατί το πρόγραμμα διαβάζει έτσι όταν δεν υπάρχουν tags)
Υ.Γ.:
Είναι θέμα συνήθειας και προτιμήσεων, αλλά σαν άνθρωπος που δουλεύω συνέχεια με δεδομένα και πίνακες προτιμώ τα "σκέτα" από τα "συγχωνευμένα" πεδία.
Οπότε εμένα με βολεύει πολύ περισσότερο να βλέπω 2 στήλες (Καλλιτέχνης, Τίτλος) παρά 1 στήλη (Καλλιτέχνης και Τίτλος μαζί -με οποιανδήποτε σειρά) καθώς το μάτι πρέπει να παίζει δεξιά αριστερά συνέχεια για να βρει το deliminator (έστω - ) και να "διαβάσει" τα δεδομένα του 2ου πεδίου.
Άνοιξε ένα αρχείο CSV σαν απλό κείμενο, και μετά άνοιξε το με Excel. Θα καταλάβεις αμέσως τι εννοώ...
Αλλά αυτό είναι θέμα προτίμησης.
Το πρόγραμμα χρησιμοποιεί την Χ λογική για να διευκολύνει τον χρήστη. Δεν τον αναγκάζει να μετονομάσει τα αρχεία του κάπως. Δεν πα να είναι ονομασμένα και με hash, το πρόγραμμα ουδόλως ενδιαφέρεται (εφόσον υπάρχουν tags).
Εγώ σχολίασα αυτό και μόνο αυτό (γιατί το πρόγραμμα διαβάζει έτσι όταν δεν υπάρχουν tags)
Υ.Γ.:
Είναι θέμα συνήθειας και προτιμήσεων, αλλά σαν άνθρωπος που δουλεύω συνέχεια με δεδομένα και πίνακες προτιμώ τα "σκέτα" από τα "συγχωνευμένα" πεδία.
Οπότε εμένα με βολεύει πολύ περισσότερο να βλέπω 2 στήλες (Καλλιτέχνης, Τίτλος) παρά 1 στήλη (Καλλιτέχνης και Τίτλος μαζί -με οποιανδήποτε σειρά) καθώς το μάτι πρέπει να παίζει δεξιά αριστερά συνέχεια για να βρει το deliminator (έστω - ) και να "διαβάσει" τα δεδομένα του 2ου πεδίου.
Άνοιξε ένα αρχείο CSV σαν απλό κείμενο, και μετά άνοιξε το με Excel. Θα καταλάβεις αμέσως τι εννοώ...
Αλλά αυτό είναι θέμα προτίμησης.
Inviato Wed 05 Dec 18 @ 11:28 am